03/10/2017

Twee jaar verder...

de tijd gaat snel, gebruik hem wel. Hoevaak ik dat gezegde vroeger hoorde, hoe meer ik me er probeer aan te houden. En aan te denken. Want de tijd gaat snel, heel snel, maar veel te snel? Dat weet ik nog zo niet...

Ik val met de deur in huis, er is een derde baby op komst ten huize Grooten-Caputi. En wat wil ik graag dat de tijd nu snel gaat!! Ik wil dat klein jongetje of meisje aan zijn/haar fantastische broers laten zien. Ik kan haast niet meer wachten. Vandaar dat ik ook weer even tijd maak om te schrijven. Ik lig deze week plat met rugpijn. Een zwangerschap met twee rond rennende peuters in huis is toch niet te vergelijken met de vorige keren...

Genoeg over mij. Over de grote broers nu, want dat zullen ze binnenkort alle twee zijn. Het zijn jongens om trots op te zijn. Heel erg trots.

Mattia gaat al naar de eerste kleuterklas, is al enkele maanden droog overdag en slaapt flink op zijn nieuwe kamer, want hij moest plaats maken voor de nieuwe baby. En dat ging zonder problemen. Hij begreep het.

Wat ongelofelijk... Hij begrijpt het! Meer en meer begrijpt hij dingen, situaties, gebeurtenissen. Dat is zo mooi om te zien. Aan die momenten trek ik me op als hij weer veel dingen niet begrijpt. Omdat het te moeilijk is om het hem op een eenvoudige manier uit te leggen. Omdat het te snel gaat voor zijn kleine lijfje. Omdat hij gewoon niet volledig gefocust is. Er is niet altijd een zichtbare oorzaak van het niet begrijpen op zo'n momenten. Dat maakt hem verdrietig en als hij verdrietig is, ben ik ook verdrietig.

- geschreven maart 2017 -

No comments:

Post a Comment