Check-ups. Ze zijn er gelukkig niet veel. En als ze er dan toch zijn, dan zijn we allemaal zenuwachtig. Ik loop als een kip zonder kop, de tassen klaar te maken. En gegarandeerd dat ik dan toch nog iets vergeten ben. Zoals speelgoed, zodat hij zich content moet doen met een Bic-pen!
Vorige vrijdag was het weer zover. De jaarlijkse cardio-controle. Ons kleine ventje heeft vaak zo koude handjes en voetjes. Hij rilt als hij uit zijn bedje komt of pas uit bad is. Dubbele laagjes en lekker warme pantoffeltjes zijn zijn ding. Zo'n gekke gedachten gaan er dan door uw hoofd.
We hadden nergens bang voor moeten hebben. De uitslag zag er prachtig uit! Volgend jaar gewoon weer opnieuw! Een hele last viel van onze schouders. En voor mij voelde dat als een dubbel en dik pak last dat er vanaf viel.
De voorbije maanden liep ik weer op de tippen van mijn tenen. Druk, in de weer, kinderen van hier naar daar, man buiten strijd door knie operatie, nieuw werk (dat ik nog steeds niet in mijn hart draag). Het was veel. Het is veel. En sommige dagen valt alles weer mooi op zijn plaats. En dan ben ik hier. Hier ben ik graag. Hier schrijf ik over mijn liefdes van mijn leven. En dan vooral dat allerkleinste, liefste ventje. Met het kleinste, toch o zo perfecte hartje.
Hij wordt groot. In de figuurlijke zin dan toch. :) Als hij iets graag heeft, geeft hij het kusjes. En met iets, bedoel ik dan eigenlijk alles, maar dan ook echt alles. Alles wat blinkt, alles wat een mooie kleur heeft, alles is: WAAAW.
Vanavond gaf hij Timothy spontaan een kusje, tijdens het slaapritueel. Dan smelt mijn hart... het wordt week en ik moet dan weer mijn tranen bedwingen. Hij wordt zo groot. En hij doet zo normaal. In mijn hoofd zit er nog steeds die kronkel die denkt dat Mattia niets gaat kennen, niets gaat kunnen.
Mijn ogen zeggen iets heel anders. Ik zie dat hij kusjes geeft aan mensen/dingen die hij graag heeft. Ik hoor dat hij alle woordjes nazegt die wij hem voorzeggen. Ik zie dat hij wel degelijk weet waar de kaas ligt (in de frigo). En ik zie dat hij echt wel weet wat een auto is en hoe die dan wel doet. Ik zie dat hij overal geraakt waar hij wilt geraken, ook al wilt hij nu nog geen stapjes zonder hulp zetten.
Hij is zo klein, maar heeft nu al een immens groot hart.
