Groeispurt

De laatste weken waren weer zwaar. Mattia voelde zich niet goed. En nog steeds niet eigenlijk. Is het een groeispurt? Of is er toch een andere oorzaak?
Maar we moeten er door. 's Nachts krijgen we hem niet aan het slapen, iedere nacht wordt hij wakker voor een flesje.

Leuk is anders.
Vermoeiend vooral.
Soms weer frustrerend.

Als hij weer weent als hij nog maar voelt dat we naar zijn kamertje gaan om hem in zijn bedje te leggen.
Hij weet het allemaal best. We kunnen hem ook al niets meer wijs maken.

Dat komt hem natuurlijk alleen maar ten goede.

Een extra flesje in de avond heeft soms voor schreeuwende avonduren gezorgd. En soms ging dat prima, maar dan was zijn buikje precies toch niet vol genoeg. En kwam hij midden in de nacht weer aan voor nog een flesje.

Daar zullen we dan ook maar mee stoppen. Gewoon zijn eigen gangetje laten gaan, zijn eigen ritme volgen.
Dat doen we toch ook bij andere babies? Dus doen wij dat weer bij Mattia. Op tijd en stond een lekker badje met grote broer. Zoveel pasta als hij maar op krijgt. En af en toe een veel te groot flesje melk.


Want hij is flink. En lief. En schattig. En de kleine wiebelkabouter.

Multi-disciplinaire raadpleging Leuven

Ze hadden ons verteld dat het een vermoeiende voormiddag zou worden. Ik wist niet wat ervan te verwachten. Onze kleine kabouter ook niet. Die heeft de hele rit moeite gedaan om maar niet in slaap te vallen. Natuurlijk, een uur in de auto en de laatste vijf minuten valt meneerke in slaap.
We werden dan ook niet vriendelijk aangekeken toen we hem uit zijn autostoel namen en in de buggy legde.
Maar dat duurde, zoals gewoonlijk, niet lang. Mattia is immers de koning in het vrolijk zijn. Dat zit met het Williams Syndroom wel snor, gelukkig maar.

Een bezoekje aan de oogarts verliep al dadelijk goed. Met nog een "bekend" gezichtje in de wachtzaal. Wat gek... Onze allereerste kennismaking met een (williams syn-)droom jongen.
Het voelde bekend.

Op naar de neuroloog en de nierecho. Dat eerste vond Mattia niet zo erg, maar dat tweede was toch iets minder. Zo op zijn buikje liggen dat doet hij precies niet graag... :) Maar gelukkig vond papa een foto op zijn gsm van grote broer Timothy. Mattia vond zijn rust en kon toch eventjes stil blijven liggen.
Twee broers... ik kan het niet genoeg schrijven. Ze verbazen mij nog elke dag.

Nu al zijn ze zo op elkaar ingespeeld.
Nu al kunnen ze niet zonder elkaar.
Nu al voelen ze zich beter als ze bij elkaar zijn.

Nog een kleine stop bij de tandarts (die ook heel erg lovend was) en dan op weg naar huis... Met een knorrende peuter op de achterbank. ZALIG!





 

Perfect gelukkig

Wat startte als iets wat een vermoeiende week zou worden (veel avond activiteiten en een ferme verkoudheid die kwam opsteken) is geëindigd in een prachtige, perfecte, plezante zaterdag.

Onze kleine kabouters hebben zalig met elkaar gespeeld. Niet één keer ruzie gemaakt! Ha! Waar gaan we dat schrijven!? Waarschijnlijk daarom dat het in de namiddag ook een klein beetje geregend heeft. Want de keren dat dit voorkomt zijn uiterst zeldzaam.
Niet dat ze elkaar niet kunnen luchten. Integendeel. Ze kunnen niet zonder elkaar.

Als Mattia wakker is en het is maar stil in de living, dan voelt hij zich niet in zijn element. Als grote broer dan eindelijk na een lange nacht eens wakker wordt en met hem komt spelen, dan pas merk ik wat er eerder op de ochtend scheelde… hij was zijn grote broer aan het zoeken.

Als Timothy wakker wordt is steevast het eerste wat hij vraagt: waar is mijn papa? En ik hoef niet lang te wachten op het volgende: Waar is Mattia? Is Mattia al wakker?

… twee handen op één buik dus …

Meer hoeft een moeder zich niet te wensen. Het feit dat Mattia anders is, neem ik er dan wel bij. Ik denk eraan, zonder twijfel (dat is altijd het eerste waaraan ik denk, ik hoop dat dat ooit nog verdwijnt), maar als ik twee x twee billen omhoog zie steken in dezelfde richting naar een leuk speelgoedje dan maakt mijn moederhart een sprongetje, mijn buik geeft een vlinderig gevoel en soms, heel soms, zijn tranen dan niet veraf. Van geluk, perfect gelukkig.

Fijn weekend!