Ideale omstandigheden

Ik werd er deze week weer aan herinnerd. Onze ideale omstandigheden. Het touw waar we ons aan vasthielden de eerste weken na de diagnose van WBS bij Mattia.

Een lieve, rustige grote broer die hem alles zou voordoen.

Slimme ouders die elkaar dood, maar dan ook doodgraag zien.
Een rustige omgeving om in op te groeien.
Vele mogelijkgheden om een perfecte school te vinden.
Geen gezondheidsproblemen bij de kleine man (hout vasthouden).

Ik was het even vergeten. In al mijn ellendig voelen, was ik het helemaal vergeten. Nu moet ik me er terug aan vasthouden. Aan dat touw. Ik moet het vanonder het verdriet halen.

Ik moet.

Zien dat mijn jongens met elkaar spelen maakt me intens gelukkig. Spijtig genoeg uit zich dat in emotioneel zijn…

Mattia aandachtig kijkend naar Timothy, geen seconde wijkt zijn aandacht af. Dat is het effect van zijn grote broer, want als het om andere dingen gaat is iets anders gegarandeerd interessanter dan dat waar we mee bezig zijn, eten, in slaap wiegen, …

De omstandigheden zijn ideaal. Mijn touw voor deze week.